Leven met Lenca ...
Vreemd genoeg vergt de komst van dochterlief quasi geen aanpassing voor mij. Ik vond de komst van onze eerste telg veel ingrijpender. Ik was toen ook veel onzekerder en twijfelde over alles - over mezelf als moeder in het bijzonder - terwijl ik nu veel meer lijk te genieten en al eens op mijn intuïtie durf te vertrouwen. Drie jaar geleden verslond ik boeken en surfte ik me te pletter op het internet - op zoek naar richtlijnen en goede raad over babies. Nu weet ik dat elke baby gewoon anders is en dat je gewoon de tijd moet nemen om elkaar te leren kennen. Uiteindelijk vind je vanzelf de beste manier om met elkaar om te gaan.
Al heeft dochterlief ook haar kuren want ze is een echte 'pakkemie'. Inslapen lukt haar meestal enkel als we haar vasthouden. Dit in tegenstelling tot zoonlief die liefst van al in zijn park lag - daar had hij lekker veel ruimte ... Maar zij heeft veel huidhonger. En dus is het een evenwicht zoeken tussen haar tomeloze snakken naar lichaamscontact en het huishouden of zoonlief.
En verder heeft ze overdag en s avonds al eens een huiluurtje waarbij ze niet te troosten lijkt en zowat constant aan de borst wil. In het begin dacht ik dat mijn 'productie' misschien niet volstond maar soms valt ze al na een seconde in slaap en wordt ze meteen weer wakker als ik haar wil wegnemen. Het lijkt dus eerder ook een voorbeeld van haar huidhonger te zijn. Op een week tijd is ze trouwens 250 gram bijgekomen dus blijkbaar is er niets mis met mijn productie ... :-)
En een kenmerk uit de buik zet zich ook nu verder: zo heeft ze ontelbare keren de hik. Dat voelde ik al in de buik maar ook nu is het na elke maaltijd zover. Hikken tegen de sterren op.
Het meest verbaasd sta ik trouwens van zoonlief want hij heeft haar duidelijk in zijn hart gesloten en accepteert zonder probleem dat veel van mijn aandacht naar haar gaat. Ik heb het gevoel dat hij me een stukje heeft losgelaten en nu veel meer aan zijn papa hangt. Al waak ik erover ook nog exclusieve tijd met hem door te brengen want ik wil hem zeker niet het gevoel geven dat hij opzij wordt geschoven voor haar.
En verder oefen ik uitgebreid met de draagdoek. Aangezien ik nog geen te zware lasten mag dragen, neem ik haar zo mee en dat bevalt haar prima. Die draagdoek is haar op het lijfje geschreven want nog geen minuut later ligt ze al te maffen, dicht tegen me aan. Ook in tegenstelling tot zoonlief want die wou voor geen geld ter wereld in zo'n draagdoek - dat was hem veel te benauwd en perkte hem teveel in.
Ik mag er dus vast op rekenen dat veel van wat voor zoonlief gold, niet opgaat voor haar. Als dat ook geldt voor zijn laattijdig doorslapen en zij dus wel over een paar maanden de nachtrust van haar oudjes respecteert, richt ik een standbeeld op voor mijn kinderen ... :-)
Huiselijke zwaai,
Lin
Al heeft dochterlief ook haar kuren want ze is een echte 'pakkemie'. Inslapen lukt haar meestal enkel als we haar vasthouden. Dit in tegenstelling tot zoonlief die liefst van al in zijn park lag - daar had hij lekker veel ruimte ... Maar zij heeft veel huidhonger. En dus is het een evenwicht zoeken tussen haar tomeloze snakken naar lichaamscontact en het huishouden of zoonlief.
En verder heeft ze overdag en s avonds al eens een huiluurtje waarbij ze niet te troosten lijkt en zowat constant aan de borst wil. In het begin dacht ik dat mijn 'productie' misschien niet volstond maar soms valt ze al na een seconde in slaap en wordt ze meteen weer wakker als ik haar wil wegnemen. Het lijkt dus eerder ook een voorbeeld van haar huidhonger te zijn. Op een week tijd is ze trouwens 250 gram bijgekomen dus blijkbaar is er niets mis met mijn productie ... :-)
En een kenmerk uit de buik zet zich ook nu verder: zo heeft ze ontelbare keren de hik. Dat voelde ik al in de buik maar ook nu is het na elke maaltijd zover. Hikken tegen de sterren op.
Het meest verbaasd sta ik trouwens van zoonlief want hij heeft haar duidelijk in zijn hart gesloten en accepteert zonder probleem dat veel van mijn aandacht naar haar gaat. Ik heb het gevoel dat hij me een stukje heeft losgelaten en nu veel meer aan zijn papa hangt. Al waak ik erover ook nog exclusieve tijd met hem door te brengen want ik wil hem zeker niet het gevoel geven dat hij opzij wordt geschoven voor haar.
En verder oefen ik uitgebreid met de draagdoek. Aangezien ik nog geen te zware lasten mag dragen, neem ik haar zo mee en dat bevalt haar prima. Die draagdoek is haar op het lijfje geschreven want nog geen minuut later ligt ze al te maffen, dicht tegen me aan. Ook in tegenstelling tot zoonlief want die wou voor geen geld ter wereld in zo'n draagdoek - dat was hem veel te benauwd en perkte hem teveel in.
Ik mag er dus vast op rekenen dat veel van wat voor zoonlief gold, niet opgaat voor haar. Als dat ook geldt voor zijn laattijdig doorslapen en zij dus wel over een paar maanden de nachtrust van haar oudjes respecteert, richt ik een standbeeld op voor mijn kinderen ... :-)
Huiselijke zwaai,
Lin
Reacties